رمضان با ما بمان

اين ماه را با نام تو آغاز كرديم و بما توفيق دادي كه دعوت عاشقانه تو را براي ميهماني مخصوصت پاسخ گوئيم گريستيم و سر در دامن رحمت و لطفت نهاديم و احساس مي كنيم كه دستهاي اجابتت را بر سرمان كشيدي؛

بار پروردگارا از اينكه ما را به ضيافتخانه ات ميهمان كردي بسيار سپاسگذاريم من بعد نيز مي خواهيم تنها تو را بخوانيم و تنها از تو ياري جوييم و در هر حال با ثناي تو آغاز كنيم.

اكنون كه ميهماني به پايان رسيد و رمضان خرامان آمد و شتابان رفت، سر آمد عبادتهايت را تا رمضان ديگر برايمان حفظ كن ، منقول است در حديث معراج پيامبر عالي مرتبه را در مقام سؤال از پروردگار پرسش نمود كه سرآمد عبادتها چيست؟ خداوند فرمود خاموشي و روزه داري آنگاه خداوند فرمود اي احمد مي داني نتيجه روزه چيست ، عرض كرد نه پروردگارا، فرمود نتيجه روزه، كم خوردن و كم گفتن است و عبادت دوم، عبارت است از خاموشي و خاموشي، حكمت را به ارث مي گذارد و حكمت معرفت را و معرفت يقين را و چون بنده اي به مرحله ي يقين رسيد تشويش بدل راه ندهد كه روزش در آسايش خواهد گذشت يا در سختي، پس اين حالت مخصوص كساني است كه به مقام رضا رسيده باشند پس كسي كه به رضاي من عمل كند سه خصلت به او عنايت مي كنم، علمي به او معرفي مي كنم كه هيچگونه جهلي در آن آميخته نباشد و ذكري كه با فراموشي نياميزد و محبتي كه بر محبت من، محبت هيچ مخلوقي را مقدم نشمارد.

چه زيبا گفته اند كه اين همه لطف و صفا و شويندگي و بخشندگي و خداصفتي كه در آب باران است همه يكجا در چشمه سار رمضان پيش چشم آدمي بود هيچ حالتي از احوال هستي مثل بهار اين همه آموزنده نيست همانطور كه در بهار لطف و نوازش خداوند هر ساله تكرار مي شود و نماد بازگشت رحمت هاي خداوند براي زمين و زمينيان است. باران بهاري رحمت رمضان هم هر ساله تكرار مي شود تا آدمي ناپاكيهاي خود را در چشمه هاي شستشو گر رمضان شتسشو دهد اما نكته اينجاست كه بايد آدمي از درون نو و تازه شود گل خندان چون از درون خندان است مي خندد و از درون بوي خوش و خاطر نواز دارد.

بار الها بما توفيق دادي و ماهي را گذرانده ايم پر از باران رحمتت و از دولت همنشيني با رمضان ديگر چشم و جانمان سيراب شد رمضان را بايد خنده آسمان دانست و بالاتر از او خنده خداوند و اين لبخند خداوند بالاترين هديه اي است كه در پايان رمضان به آدميان عرضه مي شود.

حال خدايا براي هميشه دستمان را بگير و در دامنه عبادتت نگاهدار و ما را براي هميشه در دشتهاي وسيع مهربانيت حفظ فرما اي مهربان هميشگي، بجلال و عظمتت قسم همانگونه كه در نجواهاي ليله القدرمان شنيدي ترا برتر از آنچه و بيش از آنچه كه خود مي دانيم دوست داريم و در اين گفتار صادقيم، خدايا از اينكه كريمانه ما را بر سفره عيدمان نشاندي ممنونيم حيف كه ترك يغما گر فلك بساط سفره روزه را برچيد و به ماه رمضان پايان داد و...

بيا كه ترك فلك خوان روزه غارت كرد

هلال عيد به دور قدح اشارت كرد

ثواب روزه و حج قبول آن كس برد

كه خاك ميكده عشق را زيارت كرد

مقام اصلي مان گوشه خرابات است

خدايش خير دهاد آنكه اين عمارت كرد

نماز در خم آن ابروان محرابي

كسي كند كه به خون جگر طهارت كرد

بهاي باده چون لعل چيست جوهر عقل

بيا كه سود كسي برد كين تجارت كرد

فغان كه نرگس جماش شيخ شهر امروز

نظر به دردكشان از سر حقارت كرد

به روي يار نظر كن ز ديده منت دار

كه كار ديده نظر از سر بصارت كرد